Keşkeo ağacın altında bir şarkıda bakışlarında yıllanmış özlem geç kalmışlığın aceleci adımı yanağın daha bulmamışken yanağımı elimi koysaydım keşke avuçlarına pembe açardı birden kararan sızın uyanırdın yeni günlere tersin dönerdi düze gülerdi yüzün alıp götürmeden bulanık seller birlikte uyansaydık keşke güneş vursaydı yüzümüze öldürmeden seni acı bir söz sana okusaydım sevda şiirlerimi birlikte söyleseydık yaptığım şarkıyı görseydi cümle alem nasıl yaşanır aşk ne yazık yenildik bu sevdada bizi de yendiler sonunda o aşk bilmez hasta ruhlar konuştular biz konuşmadan sonunu onlar yazdı öykümüzün uyandık güneşsiz sabaha katledildik yargısız mezarına gidip açamam yüreğimi ölün bile harammış!.. 21. 09. 2020 / Nazik Gülünay |