Zorsun diyorlar bana
Sanki dikenli tellerle çevrili
- ve yolu engebeli - araziyim ben
Yahut posta kutusu gibi
ıssızlığı ruhu tedirgin eden
Yanılıyorlar
Hiçbir kadınımdan
İsa’nın mezarı başında dirilmesini bekleyen
ve nefes aldığında İsa
- ilk iş - avuçlarındaki yaralarından öpen
Magdalalı Meryem’in sevgisi gibi
beni sevmesini beklemedim ben
Sadece
gömleğini arkasından yırtıp Yusuf’un
sonra da zindana ferman çıkartan
Züleyha gibi
sevmemelerini istedim

Ben hiçbir zaman
bir masal kahramanı değildim
Bu yüzden sahibini bulmak için
camdan ayakkabının
yollara da düşmedim
Dudaklarımda sihirli değildi ki
uyuyan bir prenses hayal edeyim
Sadece
Delilah’ın ihaneti yüzünden
yıkılıp düşen Samson’a
benzemeden kaderim
dizlerinde uyumak istedim sevgilinin

Zorsun diyorlar bana
Sanki Kleist gibi
- aşkını ispat etsin diye -
sevgilinin şakağında kurşun besledim
Yahut Zorba gibi
hayalinden yakaladığım kadınların
etlerine dişlerimi geçirdim
Yanılıyorlar
Ben hiçbir kadınımın
- şiirlerimi sürerek hem de -
bileklerine kastetmedim
Yalnızlığımı
sakin bir denize boyamaları değildi bir tek
gözlerinin köpüğünden öpme sebebim
Hayatıma giren kadınlarımı hep
Mesihi bekler gibi bekledim
İsimleri anıldığında
- yasak meyveyi yeseler de -
Tanrının mucizesi olmalarından başka
aklıma bir şey getirmedim

Zorsun diyorlar bana
Hayır zor değilim
Ama
matbaalarda ölü basılıp
iki kapak arası tabutlara gömülen
şiirler gibi de değilim
Yahut üç beş dakika keyif versin diye
bozukluk atılıp seçilen şarkılar gibi
Yahut şoförün arabesk sesiyle
üzerine basılıp geçilen
- yorgun dolmuşların -
indi bindi basamağı gibi …



Özgür SARAÇ/Râzı
18032020Denizli