Ardımda
başlanmış ama bitirilmemiş bir kitap
bırakmamıştım ben
Kalemin ucunda yarım ve unutulmuş bir şiir
Hayra yorulmamış bir rüya
Taş sektirmediğim bir nehir

Ya senin
öpülmemiş mi bırakmıştım serçe parmağını
ya da koklanmamış
boynunun kenarını ?
Dokunmamış mıydım her birine gözyaşlarının ?
Uzak mı tutmuştum kendimden
cümlelerinin anlamını ?

Ah Kar Tanesi
Ah hep kapının eşiğinde bırakan düşlerini
Cadde cadde unutulmuş bir kentim ben şimdi
Tozlu pencerelerimde kesik kesik hatıralar
Yıpranmış kaldırımlarımda ayak izleri
Sahi en son ne zaman istemiştin hatırlıyor musun
göğsümde gezinmeyi ?
Ben unutmadım hiç
Alelacele soyunmuştun
yüzüne yorgun çizgiler çekilmiş
mevsimlik işçiler gibi

Pişmanlık kıvamında cümleler ile
gelmek istiyorsun ya şimdi
Yorgunum ben
ve bir fırtına temizledi
günahlardan
ve enkazdan caddelerimi
Yorgunum
çünkü attığım her zar
kaybettiğim oyunlara itti kaderimi
Ruhumu kaç kere ortaya sürdüm hatırlamıyorum
Yorgunum
ve ruhsuzum …

İkimiz için hayaller toplayarak
gelmek istiyorsun ya şimdi
Çığlıkların da var biliyorum
kitaplarının
kül tablanın
yastığının kenarında
Sudan ucuz çığlıklar
yalnızlığında serpilip büyüyen
Rüzgar gibi isyan yüklü
kulaklarında uğultusu dinmeyen

Ve biliyorum
başka hikayelerin
boşluklarına ektiklerini adını
Çok acıdığını canının
Kimsenin de düşünmediğini
yara yapar mı yapmaz mı diye
zincirin ucundaki halkanın

Keşke güzel bir şeyler söylemek gelseydi içimden
ama göçmen kuşlar dönmeyecek
Dikiş tutmaz yalnızlığınla
bozduğun mevsimler yüzünden
Ve o çocuk
- o meleklerin dizlerinde salladığı çocuk -
ağlayıp duracak Araf’ta
ismimi kazıdığın için amel defterinden

Ah Kar Tanesi
Ah gerdanında
mavzerlerle
türküleri yok eden
Ölü bir kenti
soğuk dudaklarınla öperek diriltemezsin
yanına bin bir tövbe de eklesen …



Özgür SARAÇ/Râzı
09022020Denizli