Kızıl tonTavan arasında unutulmuş ve Köşe karanlığına gizlice oturmuş çocukluğumun Terliğiyle gülüyorum büyüyen çimenleri. Sallanan salkımların suya özleminde Ben miyim yalnızlık Birileri gelip Birileri gittikçe -herkes nerde- inleyen yokluğun yoksul zümresinden topluyorum kendimi Yeşil rüzgarın turunç ve mavi kokulu Tenhaları sızıyor parmakuçlarıma içimdeki masalın savaşında küçülen eteğime Cenneti dileyin. Oralarda bir yerlerde kaldım -kırbaç yarası soğuğun ensemde hüznü- Üşümüyorum..siz, Sarı sayfaların geçmiş sancısı Usul usul yuvarlayıp kendimi Gittiniz uzağa Uzaklarıma ki Kızıl ton kalemimde kelebek kanatları Hadi.. Binin yurdumun yılkı atına ... |
Çok saygımla.