Ters giden hayatın akışında
Dört nala giderken mevsimler.
Dolan çukurlardan
Kurulan köprülerden habersiz
saldım anılarımın salını rastgele
Uyuyup uyandım yeni güne
Geç atandım gönüllü muhabirliğe.
Kazanılmamış her umut
kazanılmış geç bir yaşamdı.
’’Ölmemek bir insanın
sevdiklerine verebileceği tek armağandı.’’



Son bir arzuhalim daha var doktor.
Hatıralarda kalanları
hatıralara saklayarak
Büyürken köklerim ayışığında
şarkılar söylemeliyim
özgür bir yaprağın dalında
Dinleyenim olsun yeter ki.
Sevmek nasıl öğretilirmiş küçük yaşta.
Sular aksa yıllar geçse savaşlar olsa da
dostluk kadehinden nasıl içilirmiş mutlulukla.
Sevinç bir yana inanç umut bir yana
az şey de yetermiş insana.
Sevilen dudaklardan çıkmış
’’Evetler’’ gibi
Alnımdan uğurlanırken yağmur taneleri
Annemin kahvesinden istiyorum son defa
yorgunluğumu ancak O giderir nasılsa.
Nasırlı elleriyle başımı okşasın babam
taşım toprağım iniş -çıkışlarımda
bambaşka yol versin yine bana.
Geçtiğim yerleri çok sevdim derken
yavrularımın güveni eşlik etsin
sevdalı gülüşüme
güvercin bahçelerinde.
Gömülürken yaratıcılığa
iğde kokulu salıncak mevsiminde
Varsın eşek dikenine gül olayım
ezilmesin sürgünler diye..!



Ferdaca