İSTİRİDYEYitik bir istiridye örüyor incisini gecenin derinliklerinde eriyor yoluna dokuduğu düşler aşındırıyor zamanı aşkın solgun gülüşü alaturka bir melodiyle hırçın bir deniz gibi çarpıyor yüreği iç çekiyor iki kişilik yalnızlığa anıların direngen dehlizinde dalgalar örttükçe üstünü yıkıyor yakamozlu acılar hüznünü ölümün en görkemli tonu mercan renkli sabahlar kırdıkça kabuğunu aşktım ben diyor ışıldayarak inci Sen ise geçici hevesin kalıcı misafiri.. Puslu rıhtımın çakıl taşlarında içimin seninle nasıl ısındığını hatırla diyor istiridye ve diz çöküp kumsalda sallayayım seni yine kollarımın beşiğinde sesin kıvrılıp uyusun sesimin gölgesinde sevgiyle..! Ferdaca |