MENZİLBabamı görüyorum bir rüyanın içinde annemin sülieti kapıda tutmuş beş yaşımın elinden çok yoruldu uyusun diyor sessizce üstümü örterken babam boynu bükülüyor hüzünle.. *** Daldım rüyanın içinde rüyaya Yön bilmez karıncalar gibi dolandım ateşler içinde tek başıma yüzleştim korkularımla kurtarma halatıyla döndüm baktım ardıma yorgunluklarım kaplamıştı boşlukları kırmızı başlı karıncanın azmi geldi aklıma beyaz filleri devirdim bir çırpıda ne aşılmaz ne zorunluydu farkına vardıklarım yaradılışın ruhunu taşıdıkça bazen ölmek bilsem de huzuru ölümcül hakikatlerden ölmedim hiç sevdim ve anladım ki sevgimin içimde yarattığı duygulardı sadece sevdiklerim derken boynu büküldü yalnızlıklarımın evrimini tamamlanmadan duygularımın akan bir zaman vardı dilimin ucunda ruhumun en ince yanı sanat olunca yazmalıydım .. Yüzlerce cebi olan zamanı ve dünün harikalarını değer verdiklerimi hak ettiklerimi şiir etmeliydim ölüme inat çileye talip olarak..! Ferdaca |
Gönülden tebrikler arkadaşım,
sevgimle..