Çayı demli içiyorum çoktandır
Uyumak istemiyorum
Rüyama giriyorsun çünkü
Daha çok üzülüyorum

Biliyordun halbuki Lelia
Aşık olduğum kadınları
unutmamın zaman aldığını
Ama sen bana baktıkça da
Tanrının günahlarımı bağışladığını
Ne olurdu biraz daha kalsaydın
ve ben aklansaydım
Adam olsaydım
Kötü bir insan değildim ben
mesela Tanrıyı hiç kızdırmadım

Senden sonra Lelia
kendime kızmalarım çoğaldı
Boyun ağrılarım
ve teki kayıp çoraplarım da
Yazdığım hikayeler isyan çıkardı
kalemimin ucunda
Şiirlerim yüzünü astı
küf kokan satırlarda
- bir de zaman hüzün rengiymiş
onu anladım
boş duvarlarda -

Değişmeyen şeyler de var
İnsanlar hala tırnaklarının arasına gömüyor
yırtıp attıkları anıları
Fincanları kapatıyor yine bir umut
kapı komşuları
Çay acı hala yalnız içince
ve gürültüyü sızdırıyor
mutfaktaki ahşap pencere
Hala şarkıların ritimlerini tutturamıyorum
Çöpü çıkarmayı unutuyorum
Balığı tavada sevmiyorum
Saymadım ama
galiba sigarayı iki paket içiyorum

Sen zaten biliyordun ama değil mi Lelia
gidersen kökümden devrileceğimi
Sahi veda ederken bu yüzden mi
silah gibi kullandın mimiklerini ?



Özgür SARAÇ / Râzı
22012019Denizli


Şuraya bir tesekkür koyalım sevgili edebiyatdefteri ben de seni seviyorum ...