Sen zamanıönce en yakınıma içimdeki sızıya sordum sonra odamdaki arkadaşım kız güzeline sen zamanı var mıdır şiirin ben mi yaşatmak isterim d’allayıp budaklayıp çıkarıp kafesinden yalnız dünyayı evrene saldım duymadım sus sesini anın takip ettim önüme çizdiği çizgiyi ben mi boş bulunup düştüm peşine o mu çekip aldı duygulu anımdan neden kasım yaprakları bunu anımsatıyor yorgun bakışlarımı ona çevirdiğimde görmüyor yerde ezilen ömür yapraklarını okudun bildiğin şarkıyı hayat ben kuş kadar düşkünken özgürlüğüne boşuna çarptı kalbim deli deli boş yere sevdiği şiiri ezberledim oysa hiç kolay değilmiş sevgi sözcükleri emeksiz alınmazmış hiç bir yol sen zamanı gelmedi mi şiirin beni boca ediyorum durmadan yokluğunda hazırladığım döküme iğneyle kuyu kazmakla bulunmaz neredesin sen? 24. 11. 2018 / Nazik Gülünay |