biliriz şehirler güzel kokmaz
yaralı bir ok öğretti
kocaman bir yap bozken kıskanmalı insan her şeye rağmen yarasını biliriz şehirler güzel kokmaz ve kurşun olsa geçemez anı delilik hem zaten yazmak geride kalanları her şiirin saçına takılır ara sıra rüzgar ve yağmur çamur bir ikindi bağışlar yaradan aşkı dinlemek gelir içimizden kim daha cesur düşüncesi sıkıştırır yaşayanı milyon kere ölmek ne muhteşem şölen! yaklaşıyorken siren sesleri acilen mavi giymeli devrim olmalı devrimci olmalı keşke öğrenebilse insan yalnızlığı alışabilse baharı getirebilse ansızın kış ortası suç saklayan avuçlarını dayasa penceresine . . . . bu şiir kendi sesine yabancı ağıttır vaktimiz kısa öğrenmek gerekiyor dövüşmeyi ve öpüştükçe büyümeyi -besbelli- ç o k b e l l i Belgin ERTÜRK |
Çok çok güzel yüreğinize sağlık