noktadan önce/ah şimdi çekebilmek vardı boşluğu kenara/ ben dün terkettim o şehri gözlerim de terketti ve sesim kırılarak geceden kalma bir avuç yağmur indi güneşe tutundu tarlalar dolusu ışkın sevinecekti ellerim az kaldı küskün değilim çırılçıplak semaya kanat açar duam toz duman ağıtlar vurur toprağa mühim değil varsın delirmiş desinler tenim kurşun soğukluğunda terim sıtmalı gururum emniyeti açık silah ahh ne çok yakıştı kan kırmızı ayak uçlarım günahkar mezarlar tersine büyüyen akasyalar bahçeler dolusu ufukta bağıra çağıra bir istasyon tek ayaklı karıncayla dostluk sözü ellerim zeytin dalı parmaklarım tespih kalmalar iftira kalmalar zafer yangın ne zarif kelime Belgin Ertürk |
Saygı ve selamlar.