Ölümü Öldürenler
işte bu boylu boyunca uzanmış
o mutlu ölüm benim/ ben bir vâhayım gözlerim -en mahrem yerim külü güle çevirir ellerim Rusya’da Lena Afrika’da Sahra’yım denize düşsem okyanus olurum Sırat Köprü’sünde levhayım içimde polyester bir mutluluk derinimde bir Ankara ayazında üşüyen bir çocuk gökte keskin bakışlı bir kartal yerde asfaltı delen bir çilek bitkisiyim ben bir sefirim bütün şehirler benim şarktan gayba çalınan bir türküyüm bir çobanın nefesinde can bulurum can alırım -can veririm -can olurum mihra kalplerde bir helallik telaşı zihnimde o en sevgiliye kavuşma merakı ben bir ağacım kurumuş dallarım var benim sarı yaprak dolu her yanım anamın bağrında ince bir sızıyım hala babamın oğlu oğullarıma babayım ben bir düş’üm barışta sulh savaşta cümbüşüm bembeyaz güvercin kanatlarım var benim ölüm örtmek ister gözkapaklarımı ölümü öldürür bir gülüşüm |
ne güzel demiş değil mi okur
" ben insanım"
demeyi değerli şair...
eyvallah.