usanç
.
. . . yüzümü daralmış gördüm ilk kez bu gün ilk kez bu gün inandım sahibi olduğum takvime anahtarım elimde umarım kilitlemişimdir kapıyı hatırladığım ruhsuz bir kaldırım üzerinde olduğum ve binlerce göz saklı pencerelerin karşısında inandım ne çok yoksul olduğuma ne çok yorulduğuma ah ne çok daraldığıma olsun ben savunurum yine de hayatı göğsümde genişlese de binlerce tapınak çürütürüm rüyaları eğer bu gün ölmemişsem yarını anlatabilirim cihana ya da titreyen her ceviz yaprağına kazıyabilirim adını . . . evet evet hatırladım sahi bakışların niye o kadar cansız sarıydı Belgin ERTÜRK 04.12.2013 |