KÖPÜK,KÖPÜK HÜZÜNLERİM
Islak bir şehirdi gözlerin
Derin uçurumları olan Buz mavisi bakışların Ufku her deldiğinde Alır beni susuşların Yankılanır her yerde seni bağırışlarım Denizin tenine düşer güneş Dalgaları bir ateş topu sarar Güneş susar Kendi harında alev,alev yanar Keskin sivri bir rüzgar Çırparken kanatlarını İçime bir güz sızar Düşer gözlerimden sonbahar Bir keder tutunur dudaklarımın yamacına Gülüşlerini düşürür yüreğimin derin sızısına Hicabından utanır hayallerim Ram olur hüzne yatkın duygularım Yakar korlar tenimi acımasızca Kanıyorken virane düşlerim Düşmez kirpiklerimden buzul sarkıtlar Tüner buzullarıma kırlangıçlar Uyurlar sessizce ve her bakış donar Üşür kalp atışları her nefeste Kimsesizlikleri düşer iliklerine Yetim kalır bakışlar Bir düş büyütürüm sancılı koynumda Buz yeşili misketler yuvarlanır içinde sen ve ben Elinde somut bir sebep Gözlerinde soyut manalar Belli belirsiz şafak sökerken Denizlerime düşürdüğün bakışların Çeker ipini boynumun Manalar anlamsızlaşırken Bükülür boyunları Biner kirpiklerime kuşkular Vurur tenhalarında dalgaların Gölgede yeşermez arzuların Sönmez ateşi yoksul gecelerimin Kıstırılır girintilerinde ege nin Yosun bakışlarınla Köpük,köpük hüzünlerim HÜLYA ÇELİK |