Şiir, ne büyük bir yoldaş doğurur
Bilir misin ey yolcu?

Miri parlakla yontulmuş
Sevgiyle yunmuş hallice yürekliliğiyle
Zarif bir şiir avcısı o
Kelimelerinde merhametle
Dizeleri kollarından tutarak
Ansızın bir melek kalpliliğiyle
İnsanı uçuşmaları durmadan
Davet eder enginlere

Şayet,
Okyanustanmış, görebilirliğimle hisleri
Bir derya içlisi
Mısralardan seçer
Ve duygularının eridir o

Bazen sis boruları ötmeye görür
Ve tokmak kafalılığıyla insan omurgasızlığına
Göğüs eritir gözleri, gökyüzünde
Ve geceler yükselir
Böcek bakışlı zamana üzülürcesine
Ama o yıldız kaymasıyla
Karanlıkla bezenmişlerle
Siyah basmış kara akan derelerde
Berraklığını kaybetmeyişiyle çekilir
Okyanusyalısında lirik dünyasına

Ilık severle köprülerden, ahbapça geçer
Geçerken mütevazı tüylüdür
Ellerinden,
Kalem sever bir üveyik kanatlanır
Yumuşak göç verir yüceliği
Hünerli bir sevgiyle azıklarında
Heybesi doludur ha…

Yamandır da
Sevgiyle nakşeder ki
Pullanmış giysilere girer harflerle
İnci taneli, limon ağaçlarında büyümüş
Onlarca altuni şiirin hasadıyla yüreği…

Bu mısralar senin şiir avcısı
Mevsimli rengerank şiirlerde
Baharlı bir duruşla
Selam olsun sana şiir avcısı…