Fakir, okumamış, cahil köylü, bir hademeyim ben! işte...
Bu dünyada kimim ki ben?
Kimin umurundayım?
Ağa değil!
Bey değil!
Müdür hiç değil!
Hey, Hademe diye çağrılan, önemsiz..
Garip, değersiz, okumamış, cahil kalmış biriyim işte...
Her gün, her sabah gün ağarmadan besmele ile, işe başlarım!
Dip, köşe temizliğe girişirim!
Akşam olur, şükrederim!
Sonra, aç, susuz, bir kenara kivranırım!
Çoğu zaman, odun kömür taşırım!
Uykusuz kalır, yorgun, bi tap düşerim!
Mesai bilmem!
Kat kat fazlasını çalışırım!
Sırtım, belim tutulur!
Bacaklarım ağırır!
Çoğu zaman, kan ter içinde kalırım!
Ben işimi, kutsal bilirim!
Okulun tüm her işini yapıyorum!
Temizliğini yapıp, evime ekmek götürüyorum!
Gün boyu, et yemeyi düşleyip!
Hep, domates, peynir ekmek yiyen...
Bir hademeyim ben!
Her gün başka güzel bir iş bulmakla avunan hademeyim ben!
Yoksul, garip, sahipsiz,biriyim ben!
Dinçer Dayı