MÜTEMADİYEN HARLANIRMütemadiyen harlanır Kalbimin közü Hüzzamın doğurduğu hüzünler Ayrılığın alnına düştü Küflenmiş iklimler Avuçlarımda dağılmakta Bastırılmış çığlıklar Avurtlarımda saklanmakta Şimdi söylüyor mevsimler şarkılarını Ayrılık makamında Fecrin ilk kıvılcımı, ateşlerken tan yerini Vurdu sensizliğin gong’u yine bağrıma İklimler sarsıldı kahırlarımla Buzullar çözülmüyor Kalbimin kutuplarında Ar damarı çatlamış hicranlar Yankılanır duvarlarımda Hiç duyma, yüreğimden sökülen inleyişleri Hiç görme, yüreğime gizlice sızan illegal ateşleri Hiç bakma, takvimlerin sararmış yapraklarına Bir gününü bile eksiltmedim Her gün, sanki bu gün gibi Her yerde sen, sanki gitmemişsin gibi Bir duysan sevgili Kulaklarınla sensizliğin sesini Solardı, baharının ravzasında açan güllerin Gözyaşlarınla boğulurdu düşlerin Kaybolurdu ummanın anaforunda hislerin HÜLYA ÇELİK |
her aşkta aslında her ilişkide illa ki yolunda gitmeyen bir şeyler olabilmekte demek ki kader bunu öngördü, deyip dört elle sarılacağız yeni baştan.
Ve suçu da kendimizde arıyoruz genelde zaten bu, değil mi insanlığın sunumu?
Birbirimizden de çok şey öğreniyoruz.
Acı olsa da zaman zaman hissettiğimiz duygular arasında vazgeçmek mümkün mü sevmekten ve inanmaktan?
Tüm sevgimle canım benim.