SENİ YANKILIYOR VADİLERbarış kokuyordu bana küskün olduğun o gece bilinmez bir kalem şiirler yazıyor göklerin sinesine beni gözlerinle vurduğun o gece donup kaldı bakışların gözlerimde bana sırtını dönüp yavaş adımlarla yürüdüğünde eksi otuza düştü hücrelerimdeki sen bir kara yel esti damarlarımda götürdü beni aklımın en derin noktasına kalbimde durduğun o günden sonra durulmadı siyah çağlayanları gecenin yıldızlar akıp gitti başka dünyalara aklımın sınırlarında kaldık biz ak sakallı bulutlar saklambaç oynuyordu orda geceyi çözüp bağlarından bizde katılsaydık onlara kırsaydım keşke ardında kalan kalbimi etseydim paramparça seni yankılayan vadileri ah unutabilseydim dünyaya meydan okuyan o gözleri çözseydim gözlerinin ardındaki gizleri çözseydim dilimin ucunda ödemleşen o,son çağrı cümlelerimi sarsaydım yeşil yapraklarla umutların mavilerini HÜLYA ÇELİK |