gece koridorlarızaman en kıvrak dalını yakaladığında kuru bir ağacın varmayın üstüme... öpmeliyim göğsüme inen selaların duasından kullanarak gece koridorlarını ’hayra’ yorduğum dar sokaklarda düşlemeliyim ellerini telaşlanmasın diye şehir yakamda gizleyerek aşkı günleri saymalıyım ağzımda mum gibi aklımdayken yanan sevda ve bir ses esiyorken tarihten deniz diplerinden ruhunu sökmeliyim ki, çadırım olsun gövden rüzgarın önünde ucu açık bıraktığım Mayıs`ı korurken tenim hangi siyah gelip de keyif yapabilir unuttun mu dünya büyüdükçe küçülüyorum yandıkça içimin yangınında bülbüllerin diline şerbet ne olur yalnızlığımı sev düşün ki yüksek sesle konuşamıyorum düşün ki bağıra bağıra gülemiyorum bir hikmettir sözümün başında halim işte bunları diyorum vaktin olduğunda dal bana huzur dolsun özlemim ne kaldı ki başka özlediğim gidiyorum uzağına iklim olmaya ellerimde rengarenk gökkuşağı alın çizgilerine yürüyorum asıldı mı çocuklar uçurtmalar gökyüzüne gül sıcaklığında ki, kökünde acının mutluluk ağacı sürsün beni en derinlere yüreğimde cam parçaları sana ölen öpmeliyim hiçbir boşluk bırakmadan yüzünü gözlerimle |
Aşkta insan ne yardımcı, ne de arkadaş ister.
...........................................GOETHE
............................................ Saygı ve Selamlar..