Kimsenin kırmızı yağmuru yok diye
.
kimsenin kırmızı yağmuru yok göğsümü kanadından tutmayın, kırılır yağmur suyu ile tarardı annem saçlarımı bundan bulut kokar ağzım kimsenin geçmişi yok gününe dokunmayan uzaklara deniz çizdim derin alıp kendi koyuluğumdan. bekledim, bekliyorum suya değsin ayaklarım mevsimleri açtım ortasından kimsenin kırmızı yağmuru yok diye gül kestim bahçenize solmadan kalmış babamın bıyıklarında gördüm edilmemiş tebessümler gibi gelirdi annem mutfaktan iyi ki uzanamaz çocukluğun raflarına büyükler |
Büyüdük;
"yaşamak bir gün uyanmaktır bir gün birdenbire yalnız kalmaktır yaşamak alışmalardan sonra alıştığı her şeyle savaşmaktır..."
deyip;
Alıp avuçlarımıza umutlarımızı ve birkaç kelimeyi koyup heybemize düştük hayat yoluna. Her soluklanmada çıkardık heybemizden hatırladık kimi y andık kimi zaman gülümsedik.
Dinledik geceler boyu kendimizi. Durduk bekledik sorguladık olayları, g öz yaşımız süzülürken yüzleştik hem kendimizle hem yaşanmış-yaşanmamışlıklarla.
Söyle be hayat!
Dünya biz büyüyünce mi değişti, kirlendi! Yoksa hep böyleydi de biz o çocuk saflığıyla fark mı edemedik!
Akış-anlatım bütünlüğü ve yerli yerinde imge kullanımıyla güzel şiir. Yakışmış yaraşmış yerine.
Kutlarım sevgiyle.
sera. tarafından 11/7/2017 4:47:35 PM zamanında düzenlenmiştir.