bir güz sancısıyla uyanırken gönlüm
gümüş rengi kılıçlar batar
yüreğimin su birikintilerine
çevik bir rüzgar sarmalar hayallerimi
alıp götürür çiviler zamanın topuklarına

benzim döner limon sarısına
aratmaz eylül’ü
döker yaprakları ekimin rüzgarları
yıldızlar dizilir semaya
gece siyaha boyandığında

bir uğultuyla sarmalanır benliğim
firara hazırlanır her hücrem, her dokum

damarlarımı çeker gecenin hayali fırtınası
götürür baykuş tüneyen dallar arasına
düşer gözlerimden bakışlarım
bir mağaranın en derin kuytusuna

güneşin ayakları görünür ilkin
sonra elleri uzanır saçlarıma
kaybolur giderim
huzmelerinin buğusunda

kuşların cıvıltısı ile uyanır toprak
raks eder kelebekler
cıvıltıları ile yankılanır
içimdeki kabaran dağ

kırgın şelale sesleriyle
birikir gözlerimde bulutlar
kırılır kirpiklerim ağırlığından
süzülür bir sel misali yanaklarımdan

beklenmedik bir anda
ellerim kavrar gecenin örtüsünü
çeker can havliyle üzerime
şimdi acılar durgun
hüzünler yorgun düşer yastığıma

mecalsiz gülüşler süslerken gamzelerimi
mor güllerle serpilir ruhumun ışıkları
bilinmeze giden gecelere

benliğimde saklı düşlerim
beyaz bir sis perdesine sarmalayıp
alıp götürürler beni
karanfil kokulu
dönülmez o yolun son ülkesine

HÜLYA ÇELİK