LâmekânAçılınca kanatları ellerimin Geceyi bin heceye bölen o masum ses Huzmelenir aklımın kırılgan odalarına... Kırılır içten içe Gözlerimdeki yalancı ayna Ufacık bir kız çocuğu sığınır Göğsümün konağına... Kâfiyeler asılır sonra Yitirilen sözcüklere Kuruluverir hemen oracıkta Emânet bir darağacı... Söylenir hep; bilirim Eksik türküleri zamanın Ellerini sürsen şöyle bir, yüzüme Kursak kendi coğrafyamızı Tenimizi toprak bellesek! Kuşatır zincirlerin aslımı Düşer geceye sûretim Terkisinde zamanın Bin avuç nûr... Sırâtımsın yâr; tut beni! Özlem TARHAN EKIM/2017 |
Serbest şiir dedin mi işte böyle olacak...
Tebrik eder başarınızın devamını dilerim.
Sevgi ve saygılarımla.