UçmağŞimdi ben tam şuraya Çatına alnının Konduruveriyorum ya koca bir kuş sürüsü Tamâh etmiyorum yâni gökyüzüne falan Zâten gri değil mi tüm renkler! Diyelim ki; sen, Kanat oldun baştan ayağa Kanıtı oldun var’ lığın ve cem-i cümlenin Sonra; arşa kadar çözüldü dilim O gün bugündür Kavuşmaz dudaklarım! Farz-ı muhâl diyorum; Ellerim, ellerinin derdinde Gözlerim kıvranıyor elâ ateşlerde Cehennem diyorum yâni; Yokluğunun adıdır tastamam! Ve’lhâsıl iki gözüm, Özü bunca sözün; Ezeldir bendeki adın Durunca nabzı dünyanın Karınca karârınca bulacaksın beni Fazla degil; az ötende Ten ü ter’den geçmiş Yunmuş yıkanmış Dilinde t’adım... Özlem TARHAN Ekim/2017 |