NirengiDefâatle söylerim bunu Eski tattır damağımızdaki Ve buruk bir küf tadı Dimağımızdaki bulûğ... Kanı kanla yoğurmak âdettendir Bilmez kimse nasıl bir soysuzluk bu Unutmak diye bir sey var çünkü Alışmak diye de bir zehir Her gün yeniden dirilttiğimiz Kapalı pencerelerin kör umutları Sağaltırsa yarayı Boşluk çıkar karşına gölgesiz Ki sen inadına yürür, ölesiye büyürsün Ayrık otu gibi kıraç toprakta... Bir adım ötede çocukluğun Kirli bir mendil yatıyor tam şuranda Gözlerinden ırak, ellerine bigâne Ne dokunmuş ne de atabilmişsindir Cebindeki boşluğu... Böyle böyle geçer zaman Yaşıyorum sanırsın yaş almadan İçerinde hâki gömütler Emer gözlerindeki zümrütü... Özlem TARHAN Mart/2018 |