43
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
4709
Okunma
Küskün bir çocuktum daha dün
Kırılgan ve çokça muhtaç okşanmaya
Hani çağırsa ansızın bir yerlerden
Terk edip oyuncaklarımı
Ve bakmadan hiç ardıma
Koşar giderdim yanına
Sokulup paslı koynuna
Gömüp dertli başımı
Her dâim ayrılık kokan boynuna
Var gücümle ağlardım…
Ne var ki;
Büyüdüm…
Ayıp artık ulu orta ağlamak
Ve âşık olmak yeniden o vefâsız adama…
En pes yerinde sesimin,
En durgun mevsiminde nefesimin
Yine aynı azgın denize bırakıp kendimi
Neden sonra yorulup
Yoğrulup acımasız dalgalarla
Aynı yalancı limana sığınamam ki…
Zîrâ;
Büyüdüm…
Yılların acısı dolanmışken saçlarıma
Damla damla güz ektim gözlerimin tarlasına
Zaman yaktı başaklarımı
Ya da ben geciktim düşlerimin hasadına
Çıktıkça ardıma düşüyor hecelerim;
Ömrüm yokuş yorgunu…
Kıvrılmaktayım,kıvranmaktayım
İlle de savrulmaktayım…
Ama;
Büyüdüm…
Yeni hüzünlerin eşiğinde,
Zamânın oynak beşiğinde
Kim bilir kimler uyutacak gözlerimi…
Ve ben bilmem kaçıncı kez
Alıp koynuma ölümden ağır öykümü
Dalacağım ağır aksak uykuma…
Tik tak...Tik tak...
Bir türlü sabah olmayacak…
Çünkü;
Büyüdüm…
Biteviye acıya yürüdüm…
Özlem Tarhan
5.0
100% (8)