BozgunKendine yabancı toprakların akıl tutulmasıdır bâzen bir kadının gölgelenmiş gözleri Sözlerinden soyunur önce Vazgeçip bildiği her şeyden imtinâ giyinir tenine durur zaman orada... Öyle bir ânda Tanrı’yla karşılaşır kadın Elleriyle bilediği hüzne dokunur aşk Bir tereddütün içine gizlediği tüm gücüyle reddettiği ne varsa yıllanmış şarâplar gibi zerkolunurl ince ve yorgun damarlarına... Gezinirken içinde ateş varlığa sığınır kadın yükleyerek sırtına ölümü Elleri lâl Teni helâl Zehirli bir sarmaşığa sırnaşık Üstelik; körkütük âşık! Ne çok hikâye geçer böyle esrik zamanlar içinden bir varmış bir yokmuş’a kanarak... Unutalım masalları Nasılsa yaralıyız; İçimiz kurşun asker! Özlem TARHAN Eylül/2017 |