MAVİmasalımı anlatırken inandırıcı ol Anne! derin bir nefeste değişiyor her şey dokunduğum duvar soğuk yürüdüğüm yol benim değil iyi de rüzgar beni nereye atarsın kendime ait hissetmediğim odalar bağdaş kurun hangi yanımdan yaralarsınız konuşun çocukluğumu da tanımam tamam. her şey diyorum değişiyor gözlerinde nefes aldığım mavinin göğünde asılı kalırken ruhum boşluğa atılan koca bir kayanın yankısı içim. -seni ilk defa görmüyorum Anne! o alaman çizmeleri sakladığın günleri saymıyorum ölmesin diye atlar yolunu değiştiriyorum ölmesin diye öldüğümü unutarak sana söylemiyorum yalnızım Anne büyük bir dağ taşıyorum koşuyorum koşuyorum bu benim ayaklarım mı aşık olduğumun Anne! |
Ağlamışsın göz çanağın Kanlıca
Ağlama güzelsin İstanbul kadar,
Fenerler gözlerin başın Çamlıca
Güzelsin güzelsin İstanbul kadar.
Yuşa Tepesi'nde dua ettiğim
Kavakta saçına teller taktığım
Gerdanlıkla Boğaz'ına baktığım
Güzelsin güzelsin İstanbul kadar.
Marmarayı giydin elbisen oldu
Adalar üstüne gül olup kondu
Minare boyunca süliyet boldu
Güzelsin güzelsin İstanbul kadar.
Kuzey Karadeniz güney Marmara
Fatihin mührünü surlarda ara
İstanbul bilmeyen hep alır yara
Güzelsin güzelsin İstanbul kadar.
---- 1.07.2013 – Tozkoparan / İstanbul
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul