Gece, kalplerimizin ritmiyle nefes alıyor,
Ay, gölgemizi ipeksi bir yorgan gibi sarıyor.
Gülüşün, bilinmeyen bir melodinin başlangıcı,
Adımlarımız yıldızların yankısı.
Yağmur camımıza bir senfoni yazıyor,
Damlalarda sonsuz bir aşk fısıldıyor.
Gözlerin, evrenin sırrını saklayan ışık,
Zamanı durduruyor her bakışta.
Bu aşk, rüzgarı susturan bir fırtına,
Gökyüzünde çatlayan bir şafak gibi parlıyor.
Her nefeste, uçurum kenarındaki bir dans,
Her adımda yeni bir başlangıç.
Sabah, tenimizin sıcaklığında şekilleniyor,
Ellerinde bir harita, evime dönüş yolunu buluyorum.
Dokunuşun, dalgalara hükmeden bir sessizlik,
Her anın özeti: eşsiz bir sonsuzluk.
Fırtınalar ufukta çığlık atsa da,
Aşkımız, gökleri yakan bir ateş.
Gözyaşı ve kahkahadan dokunan bu bağ,
Zayıflıklarımızda bile bizi yüceltiyor.
Zaman ellerinden kayıp gitse bile,
Bu aşk zincirlenemez, kıyıları olmayan bir deniz.
Her düşüşte, her yükselişte,
Sonsuza dek seninle, ebedi bir ahenk.