Kanayan...Cama vururken ay ışığı Karanlığı deviriyorum bilmem kaçıncı kez El değmiyor yalnızlığıma... Bilmek yetmiyor imkânsızlığı Anlamak anlık çâre Giren yok kapılardan Penceremde asırlık menekşeler Mora çalıyor kangren gecelerde... Hercâidir ya gönül sözümona Gitmeyi bilir ya kalmaktan çok Hepsi hikâye oysa Bir türkü söyler durur hep Bitsin diye içinin tenhâlığı... Ses olsun diye çalar durur Bunca şarkı kulaklarımda Bölünsün orta yerinden Dalgın gözlerimin uzaklığı Uzansın beklediğim o el... Kavi bir ayrılığı muştular rüzgâr Ansızın bastırır sağanak yine Yorgun ellerimle aralarım yüzümü Dalgalanan saçlarımdan... Söz biter de Dinmez uğultusu yüreğimin... Özlem TARHAN Ağustos/2017 Şiirimi güne lâyık gören seçki kuruluna ve ziyâretleriyle mutlu olduğum tüm dostlara şiir adına teşekkürlerimle... |
kimsenin umudu eksilmesin
tebrikler