Neredeysen çık sevgili
Şimdi, saklambaç oynamanın
Zamanı değil’ki
Bak tren yüklemiş
Bütün yılları vagonlarına
Kaçırırsak bir boşlukta
Kayboluruz inan’ki

Çık sevgili, bak bahar geldi
Uzat bana
Topladığın menekşeleri
Hadi gel artık
Bir ağacın gövdesinin arkasında
Saklısın belli’ki

Hadi çık’ta sobele beni
Avuçlarınla kapat gözlerimi
Sonra çevir kendine doğru beni
Yavaşça gözlerimden
Çöz ellerini
Göster artık o mavi gözlerini
Hadi göster’de
Öleyim içlerinde bari

Bir sandal olsun sevdamız
Gezdir kıyılarında beni
Çünkü senin gözlerin
Denizlerin en güzeli en derini
Onlar umudumun en güzel rengi
Hadi gel serp gölgelere umutları
Yağdır gökyüzünden yıldızları
Sağ güneşten ışıkları
Beni sevdiğini öyle bir söyle’ki
Kızarsın utancından yanaklarım
İstersen yükle bana
Bu aşkın günahını

Aç bütün çıkmaz sokaklarını
Söndür gönlümdeki yangınlarımı
Hadi neredeysen çık sevgili
Sobele beni
Vazgeçtim menekşelerden
Yağdırma yıldızları
Sağma güneşten ışıkları
Yeter’ki çık’ta gel neredeysen
Adımızı kazıdığımız,o ağacın altında
Bekliyorum seni
Hadi gel sobele beni

Sabahat Çelik

DOST KALEM EFKAN ÖTGÜN Teşekkür ederim.

Hangi bekleyiş masumdur
hangi özlem yaralamaz bizi

demlenmişse yürek aşka
tütmez mi buğusu arşı alada
yanmaz mı cehennem ateşi gibi

hele geçmişte üst, üste gelmişse onanmaz yaralar
öpmeyince iyileşir mi hiç
tımar edilmeyince diner mi sızısı
depremler misali
bir sarsıntıdır ki derinden sarsar durur

zaman geçtikçe
abanır üstüne umutsuzluğun gölgesi

yeter artık
bir el uzatılsın dersin
uzatılsın da kurtarsın beni

gelmeyince beklediğin
tükenir sabrın
tükenir mecalin
tükenir takatin
ve
aşk yok ise
sen yoksun
ben yokum
o yok

siz yoksunuz
biz yokuz
onlar yoktur

öyleyse herkes çıksın saklandığı yerden
en çok ta sevenler
korkmayın aşktan
varsın SÖBELENELİM

Efkan ÖTGÜN