biraz güneş çal
Biraz güneş çal
bilinmezliğin içinde kanamalı yaralarla çökertilir içimdeki şehir ezik büzük yaralı dudaklar özgürlük şiirleri kusar bir yandan bir yandan da süngüler batırılır savunmasız kalplere temeli çürük duvarlar yıkılıyor üzerimize dualaşır şiirlerimiz dillerimizde bir avuç toprak katarız ceplerimize belki dönemeyiz artık bu doğduğumuz ülkeye dönmüşken sırtımızı süngülere bir daha düşmez yolumuz belki de asırlardır soyumuzun yaşadığı bu ülkeye ellerimiz prangalı Sürgünüz sayısızsız kilometrelere kardeş biraz güneş çal gözlerine birazda umut bağla heybene gem vurulurken nefesimize acılar taşlaşıyor göğüs kafesimizde ne şehir kaldı ne taşra kızıl siyah dumanlar karışmışken birbirine Allah deyip dilimizde dualarımızla dökülüyoruz savrulup başka ülkelere Sabahat Çelik 18.11.2016 Öyle bir dünya diliyorumki savaşlar son bulsun insanlık acı çekmesin çocuklar kurban gitmesin |