Yeni pozbeni öyle öldürdüler ki ahretliğim sen değil ben yatıyorum sanki o mezarda bir taraf çöl, yani öl diğer yanda sulak arazileri elden çıkarılıyor ülkemin direniyor bölge bölge halkım ne toma var elinde ne asker inancı var yaşama, güzelliğe, haklılığına Karadeniz’de dağa çıkıyor Akdeniz’de düzlüğe egede yine efe, efe! ölsem de kalan yaşam direncim yeter geride hayatı puflayanlara istemsiz bir hapşuruk ve çok yaşa! baş ağrıtıcılar mı iş başında ne nedir, kim kimdir karıştırıyorum artık şiir miir de yazmadım bu yüzden bayramını kaldırmaya kalkışanda mı zafer her işaret karıştı bende bir indi bir çıktı Atatürk yine iddia ediyorum kimse yerinde değil hapsedenler hapiste çıkanlar döndüler eski yerlerine ne dersin sevineyim mi ahretliğim askerin okulu alınırken elinden kışla önüne dizilirken harfiyat kamyonları( kaldırılmış şükür) aklım karışık, ortalık düzeltiliyor deniyor birbirini davet ediyor politikacılar birbirinin ev ödevine birlik beraberlik bütünlük ayrıştıran darbeye karşın yeni bir darbe sanki ölün üstünde oynuyorlar ahretliğim bayrağı havaya kaldırıyor başörtülün başı açığın poz veriliyor yeni düzene.. dirilsen mi? 05. 08. 2016 / Nazik Gülünay |
Şiirin büyüsü kaleminizden eksik olmasın hiç Sevgiler...