...
Tüm kavgalarım kalsın yarı/n/da
Yoruldum
şehirler yanmasın diye
avuçlarımı yakmaktan kıvılcımlarla
sırlarım kalsın
ve kusurlarım
ve adını soramadığım aşklarım
sıkıldım
Tanrı rolünü oynayanları kucaklamaktan
Ölüleri öpmekten
-ölüler kim !!
Nefes alan ama gölgesi olmayanlar-
Benim gölgem var
ve dileyen için
yaban ağızlardan adıma devşirilmiş
bin bir hikayem
Ne çıkar ?!
Şiirlerin satırlarında yer almak için
koşuşan kadınlar
tüm işveleriyle sere serpe imgelerde yatıyor
benim için süslenmiyorlar
-muammanın göğsünü
sığ cümlelerle açmaya çalışmak
ne büyük numara !! –
Oysa narin bir tene dokunmadığı için
kabaydı ellerim
Duvarlara yumruk sallamaktan değil
Yemin ederim…

Biri şu yalnızlığı/mı/n tetiğini çeksin

Anlamıyorum
Prematüre bir hayatın göğüslerinden mi beslendim
Yanlış mevsimlerin saçını mı ördüm
Alın teri koymadığım ekmeği mi böldüm
Ne zaman ağlasam
yağmacı kadınlar üşüştü tenime
Kiminin isterik çığlıklarından başka varlığı yoktu
Kimi geçmişini getirip üzerime kustu
Kiminin yalanlardan korkulardan sarayları çöktü
Kimi harfleri zincirleyip dudaklarında
susarak öldürdü

Ah kefeni yırtılmış zavallılar
Çölün yüzünü yalayan mumya soyları
Notaların arasındaki es tabutları
Kitaplarımı koysunlar istedim başucuma tek
Gözlerini bile kırpmadı
Pygmalion’un evlatları
Talan ettiler
özellikle altını çizdiğim satırları

Biri şu yalnızlığı/mı/n tetiğini çeksin

Ganj Nehrinde yıkanan bir kadın da olur
iglosunda ayaklarını ısıtan da
yahut günah çıkarma hücresine
gözyaşlarını koyan da
Sfenks’in gölgesinde terini silen kadın mesela
ya da Nil’in kenarında çamaşırlarını asan
Herhangi bir romanın
satır aralarına saklanan bile olur
veya modern Avrupa’nın göbeğinde
cadı diye dışlanan
Brahma Vişnu Şiva Lat Menat Uzza...
Tanrılarının önünde aklı karışan
Bir cumbanın gerisinde
mendiline ar damlatan ….
Fark etmez
Yeter ki gözlerini kırpmasın
Biraz da şans
tetik tutukluk yapmasın

...


Özgür SARAÇ / Râzı
04/03/2016Denizli