“Tüm mevsimler vedalar ve savaşlar için erkendir”

Debora’nın savaş şarkılarından beslenmişler
her mevsim veda edebiliyorlar
ve hep kalabalık sokaklarda
bırakıyorlar avuçlarıma
-ki bilerek seçiliyor kalabalık sokaklar
gözden bir an önce kaybolmak için-
Elveda yasak meyve sanki
yanına yanına sokuluyorlar
Ellerimden tutun diyorum
Cümlemin sonunu beklemiyorlar
-Neden cennetten hep ben düşüyorum-


“Küfür etmeyi bilmiyorum ve korkuyorum”

Yolunu kaybetmiş oluyor hep
Düştüğüm yerde insanlar
Bir kısmı ayarı kaçmış gerekçelerle
birbirinin üzerine kusuyor
Bir kısmı şivesi de bozuk
devrik cümlelerle konuşuyor
Bir kısmı bakışları donuk
boylu boyunca yırtılmış oturuyor
Bir kısmı yangınlar çıkarıp arka sokaklarda
ecelle elim sende oynuyor
-ki bilerek seçiliyor arka sokaklar
ateşi çakıp karanlıkta kaybolmak için-
Tüm duvarlarında şehrin
-ve kaldırımlarında-
sürünen çıldıran sayıklayan
diş bileyen yemin bozan ….
gölgeler faili meçhul değil
ya da anonim
Hepsi benim suretim


“Gidenler ve kimliksizler kurşun hesabı yapmıyor”

Ellerinin arkasına saklanmış yalnızlar ilişiyor gözlerime
-Ebabil değiller ki kendilerini korusunlar-
Cellatları ile tanışıp
isimlerini listeye ekliyorlar
sonra da bir köşeye çekilip
ellerine tutuşturulan vedaları
sinelerine kazıyorlar
Vakitleri dar
Oyunda son el ve koz yara
Sahi neden bırakmıyor ki cellatlar
namluların ucunu soğumaya


“Son bir sigara içimlik canım kalmış
Belli ki kınından sıyrılmış bir veda daha yaklaşıyor”



Özgür SARAÇ / Râzı
05/02/2016Denizli