İçimizdeki biriniyerlerde ezik kuru yapraklar göğün yüzünü karartıp durması odamıza vuran sancısı keyfince dolaşan bulutlar evlerin soğuk bulanık çehresi elimi artık kimseye uzatamamam korkum kaygılarım susmam içimizden birine benzer bütün içindeki kayışları koparıp atmak isteyen kararlı bir gül dikenisin belki belki yediveren gül çiçeği hayli sarılmışsın ellerine herkese açıyorsun unutulmuş bir yolu çok çalışıyor karıncalar orda bir tohumun ucundan tutuyorsun yürümeyi biliyorsun birlikte görerek önündeki geçiti dar boğazları kendini aşıyorsun içindeki birinden köprü kurarak bir yakadan diğerine silâhla oyun oynayan çocuklar vurmak istiyor içindeki çocuk birini şekerlerim kalmıyor döke döke izine bu nasıl bir çağ ise dönmüyor çocuklar çocukluğuna durmadan arıyorum o kaybettiğim durmadan günümüzü karartan gökyüzüne rağmen içimizdeki birini daha havada uçmaktadır balonları.. 07. 01. 2016 / Nazik Gülünay |
Begenerek kutlarım...
..................................Saygı ve Selamlar