KİMSESİZ BİR ADAM
Ben karanlık uzun kış gecelerinin çılgın aşığı.
Her taraf kar ve buz Hava ayaz mı ayaz. Sanki demirdendir bu beden. Ne el tutar bu soğuğu ne sökülür buzlanmış yerinden. Delicesine dolaşırken kan bedende. Bu kalp yorgun bir durak. Zaman acımasız seni düşünmek haricinde. Yok başka bir teselli. Bakarsın zamansız bir güneş doğar eritir buzları. Vakit yeter mi onu bilmem. Damarlarımdaki kan sıcak mı hala. Yoksa kimsesiz bir garip gitti mi öylece. Gece ve buz dondurucu bir ayaz. Beden demirden olsa ne fayda. Kalp ağır işçi kaldırır bunu da. Sen varsın ya tutunduran beni hayata. Bir kimsesiz ben ayaz gecelerde seni düşlerken. Erir buzlarım kalırım öylece . Ben kimsesiz bir adam. Karanlığın koynunda bir başıma. Aklımda hep sen. Mehmet DEMİR sk. 29.Nisan.2014.Ankara. |
Yüreğine sağlık anlam yüklüydü
Ve severek okuduğum şiir için
TEŞEKÜRLER SAYGIYLA