ellerim diyorum ellerim.
ellerim vardı benim tutunduğum ellerim.
koşulsuzca sarıldığım güvendiğim ellerim vardı.
kaç zaman önceye kadar.
şimdi unutulmuş eller.
oysa ne çok hasret kalanlar var o ellere
kimileriyse habersiz onlardan
arayanı yok o ellerin, soranı da öyle.
sahipsiz kalmış eller.
öyle yokluktan yoksulluktan değil.
kimi kibirden kimiyse işte...
artık o ellerin arayanı da yok
göreni de.
uzanılacak el de kalmamış gibi
soğumuş eller ellerden
bir el uzansa ona uzanan bir el yok
boşlukta kalır mahzunca uzanan el.
uzatılan ele bile tutmaz oldular
velhasılı el var öpülesi olmuş
el var itile si.
ah şimdi olsaydı o hasret kaldığım eller.
baktığımda kaybolup gittiğim o gözler
hele birde yok mu dilden dökülen içli sözler
kurban olduğum diyen o diller.
ah ki ah...
yoklar artık onlar da gidenler le birlikte gittiler.
anılarda silinmez izler bıraktılar.
ellerin ellerimde olsaydı şimdi kurban olduğum.
ah bir olsaydı
ne olur boşta kalmasın eller.
boşlukta bırakmayın
ağlamasın eller eller ağlamasın.
tutun uzanın elleri tutun bırakmayın
boş kalmasın eller.
unutmayın onları...
unutulmasınlar...
*
Mehmet Demir
7724