dinle evlat
zaman dediğin su gibi akıp gider
her gün daha çok yaklaşır düşünmediğimiz o günler.
çemberin daraldığını hissederiz yavaş, yavaş.
bulutların bulanıklaştığı gibi,
parçalı, bulutlu duyguların eşliğinde.
o parıltılar artık yok eskisi gibi.
hayat bu diyerek geçmişi düşünürsün.
o en hızlı zamanlarını
sonra karanlıklarla dolu geçmişine gidersin.
bir anlıkta olsa.
*
gölgeyi özleyen güneşin yaktığı yanık tenim.
sessizliğimin yaktığı ışık kayıp.
sesler duyulmuyor hiç bir yerden.
bildiğin tüm renkler bile zamana mağlup olurken.
çok şeyler unutuluyordu.
o eski mutluluklarda yok artık.
gün gelir acıların çoğalınca anlarsın çaresizliği.
zamanın ölümünü izlerken.
*
işte böyle hayat ruhun terk edecek bedeni vakti gelince.
ten ölecek, toprağa girip aslına rücu edercek
baki değil bu alem kalmak imkansız
bitecek bir gün o misafirlik
zaman diliminin o son eşiğindeyiz artık.
sadece bekliyoruz
*
aşk bu hayatın olmazsa olmazıdır.
engellere rağmen yaşanan her şeyde o var.
hayat bu hedefsiz olmaz, cennet bile
bir gün daha ölürken.
çığlık atıyor zaman.
*
renkleri solarken dünyanın unutulur bütün arzular.
gün giderken kendi karanlığına.
umutların boğazına dizildiğinde anlıyorsun.
kuşluk vakti başlayan umutlar tükenirken.
çaresiz zaman ölüyordu sessiz, sedasız.
ölürken bile öldürüyordu bir şeyleri
hayat işte akıp gitti zaman
ihtiyarladık evlat ihtiyarladık.

Mehmet Demir
180621 - Ankara