Kurşun
Deli bir öfkedir bu,
Ne suya anlatılabilir ne ateşe Parmağımla yarasını deşercesine düşmanın. Bir iyim öldürüldü; iyi değilim Gittikçe kanımda boğmak istediklerim çoğalır Estikçe rüzgar Düşen bir yaprağa saklayasım var aciz ömrümü. Çaresizlik hınç ve isyan dolu Çaresizlik hayasız cellatların eteğinden dökülür. Ağlamak çare midir? Gözlerimde birikmiş onca kırgınlıktan sonra Nefes almak böyle zamanlarda ucuz Böyle zamanlarda elçisini öldürür belki de umut Zeval olacaksa gençliğime olsun Sorarlarsa ne kaldı geriye inançtan yana Dilime acı bir ayet sürülsün Sonrası deli bir öfke Kahpe kurşunların gülüşünden kalan. Tahir Hayat o kadar ucuzdu ki Ve birilerindeki şeref Dört nala aldın başını gittin Kirletilmişliğinden dünyanın... Nedim KARDAŞ |