şimdi gözlerin pencerem
geceden yansıyan ışığın ilerisi
veya bir ağacın gölgesiyle karışmış
eski unutkanlığım
dolaşıp dururuz karşı kıyıda

sıcak günlerin rehaveti kum mutluluğu
ve taşlar gülümsüyordu rahatlık verirken
bütün sesleri yerli yerine koyup
huzur içinde uyumak için
inanmayı bekliyordum yalanlarına

bütün gece böyle geçti
soğuk ateşler altında denizi sayıklayan hurafelerim
varlığın mı
geçek üstü sensizliğim
kim olduğunu bilmeden katmak seni sonsuza

gezegenlerin hisleri ve yıldızlar
oval taşların beyaz sırtında
tanrı var demekten başka huzur yok

dalgalar sessizce sürdü
ok yemiş kanatlarını avuturken yavru
düştüğü yerde beyaza batan
bütün aydınlıkları çok seviyordum

öpülerek ölmenin göz yaşları
artık bana söylediğiniz her şeyden haberim var
kokulu karlı bir yalnızlığın kuyusu
ve ölüme meraklı sardunyalar.