Vedam Kendi İçime
güzel bir yağmurun kalbi parlıyor kaldırımlarda
penceresini kapatan açan ve sevişirken ölmüş rüyasında aşkını kaybeden aşıklar büyülü sendrom tekrar ettikçe hayatın ihtişamlı tadında beliriyor yeşil gözenekleri daha ilerisi yok gibi pınar başında saçma sapan şarkılar söyleyen biziz vedam kendi içime saçmalamak oluyor bir kaç söz şimdi neredeyim bilene bir öpücük vereceğim aklım buz çağı içim hüzünlü bir çığlık iki üç kelam bulmuştum silindi gitti yağmurda dindi hayret söyleyecek oldum nihayet hayalime bir nokta koyan olmadı sevgi örülü dil tiyatrosu eşlik ettiğin dansı başka bir bahara sakla üzülür okuyanlar bulamaz sonra bitmez ve sonsuza dek sürer kalbimdeki bütün şiirler. |