Korkularımı Affet Lütfen
göremiyordum karanlıkta
bana sesinle gel beni duyabiliyorsan ışıklar çalkalanacak ve önünde gölgeler belirip yok olduğunda adını fısıldayacağım kulaklarına korkularımı affet lütfen hisseden ve çoğalan bir dünyam var sonra azalıp yok olan tekrar eden bir rüyam var ürpererek öptüğüm dudağını uçurumlara salıp düştüğü yerden kaldırıyorum bu nasıl bir sonsuzluk her şeyi göğe kaçacak sanıyorum bağışlar mısın beni böyle sarhoş ve uykulu iken sana sarılıp sarılıp kayboluyorken beni var eden sevinçlerime yalvarsam duyduğumu duysan kalbimde elveda ateşinin içinde çıkmazlar sokağı bir şans daha yuvarlanırken kucağına oracıkta anlasak susup bu sonsuz ölümü dinlemeyi. |