Dam Üstünde Labirent
gidecek olsam uyandırılıyorduk
biri bahar şarkısı der durur içimize nice seneler böyle yok oldu anladım ıslak kaldırımların yalan söylediğini kapımı hep açık tuttum ölüme içimi genişleten zamanın korkusu biraz ağlasam inanıyorum hemen bulutlar bu gün güneşi göstermedi değil mi ya yarın içim uçurtmalara kapılırsa kelimeler sevgileri karşılamıyorsa uçurumlara bağırırım bende tam düşerken yüzünü yavaşlatırım sonra ne çıkarsa bahtıma el ayak örümcek ağı kalplere fısıldayan deniz yosunları çöl çiçekleri rengarenk tuz mağaraları ne çıkarsa bahtıma işte içimin gül rengi bu gülen rengi senin kahkahan dam üstünde bir labirent var beni orada ara. |