I.
Derin mavide bir buğuluk var
Tuzsuz bir rüzgar
Sağa sola saçılan sevda türküleri
Aşağıdadır.
Henüz buradaydı
Seni yeniden yaşamak paydaşlığı
Tunç bir ıskarpela
Gümüş bir ıskarpela
Somut bir ıskarpela
Aşağıda
Kötü gidişlerin.

İçime ölü doğan sen
Gözlerin
Öteden bakan iki nota
Utangaçtır sesin. Kırgın ve yorgun
Rasyonel sevmekten öte -unutulmuş bir anagram-
Beyrut bize iyi gelir.

II.
Sen mi tüm dünya
Beni öylece unutup gitme

Kalbim! Kalbim bugün de yoksun
Yokuş aşağı indik soğuğuz
Bir sevişmeyi sonlandırıyor -kimbilir-
Güneşin doğup aydınlatmadığı evler
Seni sevmekle başladı yaşamak

Batak oynayan kuklalar
Ölü noktasında kalbimin
Ve otobüs dolusu gidip gelmeler
Monolog küsmeler
Kaldı evim. Onun bunun duasıyla
Yerinde hala dimdik
Arap alfabesinden bu yana
Kendini uzaklara çalan begonya

III.
Kaşında çiçek var
Kaşında siyah bir çiçek -anımsayamıyorum-
Gemi sola çekerken daha güzelsin
Her şeyi sırtlayıp gitmekten geliyorum
Sanırım hepimiz biraz öyleyiz
Ölümün kızgın bakışları

Anlatmış olacağım bir de
Saat beş: sokak başında belli belirsiz adamlar
Cuntalara ekmek kavgası iliştiriyorlar
Seni seçiyorum
Seni seçiyorum,
Yaşamak kavgasında

Unutalım en iyisi
Kitap raflarından üç mutluluk ötesinde
Bir gidiş var zira
Mutluluklarda.

IV.
- Seni çok uzaklardan görmüştüm

Pekala.
Büyük bir sokağa girdim -müzenin solundan-
Saçımı düzelttim, oturdum
Binalar seçtim güzel maviler
-Karşılıksız aşk-
Gördüm ve gidiyorum
Bu mutluluklara sığamam

Eylül sonu.
Güneş neden kırmızı?
Sözgelimi mavilerden sıyrıldım
Sonu anlatmak adına yarışan sol yan
Oysa bir çiçek sevgisizlikten ölür bayan!

Öpüyorum sensizliğin bembeyaz kentinden
Ölmek adına yarışan adımla.