ANNEMİN ŞALI BABAMIN KASKETİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Gelemezsin biliyorum
Geleceğim günü bekle. İç içe geçmiş kalabalığı taradı gözlerim. Sen yoktun fotoğrafta Baktım da Annemin şalı hep aynı Birde ellerinin kınası Hiç mi eskimez Yoksa çok mu paha biçilmez Şu babam yok mu Resimlerde bari gülümseseydi yüzü Hayatı ciddiye almaktan Bir tek mimik çizgisi yok,çatık kaş arasından başka Hayret bir tek evde çıkardığı kasketini Sol eline almış bu sefer Sahi sen nerdesin Diğer resimlerde de yoksun Sağ kolum yalnız duruyor Yüzüm mütesebbim Saçlarımı da örmemiş annem Kesin top koşturuyorsun okul bahçesinde Yoksa küsmüydük elma şekeri yüzünden Hiç beni sensiz bırakmazdın çünkü Ah nasıl da unutuyorum Göklerde kanatsız uçurtma olduğunu İnsan kabullenmeyince yokluğu Varlığını yaşatıyor her an sevginin Boşuna değilmiş Annemin eskimeyen siyah şala yıllardır müptelası Babamın buz tutmuş yüz ifadesi. Ki benim Senden sonra çekilmiş resimlerde Deli gibi seni özlemle aramalarım Kimse bilmiyor Günlerce dizlerimi çeneme çekerek Tanrı dahi görmesin diye Yorgan altında hıçkırdıklarımı Ve Her gök yüzüne baktığımda Parlak yıldızı sen sanıp konuştuklarımı Unutulmaz diğer yarım Bari orada sabit dur Sakın kayma bir dileğe sarılarak Ben kendimi avutayım Yıldızdan bir melek olduğunu sanarak Dilek USTA |