Menekşenin Ellerimenekşenin elleri vardır yağmurun şefkatini dallarına sor pencere pervazına telaşla üşüyor toprak kokulu huzur yalınayak içeri girmek istiyor efkar yalpalayarak dolanıyor boynuma üşümüş gözleri haylazın güneşi yak ısınalım soğuğuna korkuyorum koruyun beni şiirimin peygamberleri tenime aldırmayın onlar dip vurgunu aşkın rengine dönmek için yürek arıyor avuçlarımdaki buzul mor yumuşak kabuğumu soymakta usta hayat vitamini lavlaşır bıçağın çek göçebe yüzünü düşümden şırıl şırıl aksın sigaram esiyor ruhuma kanatlanmış ölüm talip ol katranıma sıcağına tavım cayın deminde hala yeşil yaprağım gel demle beni kilidim söndür ışığı sokak çırıl çıplak kötülük ürperik eller bezemesin yüreğimi gözlerim hala çırak K.Y. |
sevgıler