SARGISIZ YARALARIM VAR BENİMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın İnsanlığı öldüreceğinize ,savaşı öldürün.
Sargısız yaralarım var benim. Öldürmeyen, Lakin Kangren olmaya ramak kederimi İçten içe kurtların kemirdiği... Kör ve sağır duyuların kirişinde Ben kime anlatayım can yitiği acılarımı Kime duyurayım Tiz mavzer çığlığım yırtarken göğsümü... Hangi ezanın secdesinde duası kabul olur niyazlarımın Selası okunurken çocuğumun akranlarının... Hep bir kara tren geçer gözlerimin perdesinden İçinde yüzlerce Türkmen, Filistinli, Halepçeli Rojovalı Adı çocuk Lisanı çocuk Ülkesi olmayan küskün ,hüzünlü bakışlar El sallar olmayan elleriyle... Tekrar utanırım insan olmaktan. Aniden Çocuğumu düşünürüm bir de ölümü Ya gölge gibi yapışırsa yakasına Nasıl söker alırım ecelin ellerini Feryadını kim susturur yüreğimin. Dayanıklı cüssem Devrilip küçülmez mi acıyla... Çökerim bir taş duvar dibine Yedi kat zindanda zincir vurulur çaresizliğime Arştan sesi gelir meleklerin "Anladın mı şimdi bizi anne" Bir daha ölür Bir daha vurgun yer insanlığım. İşkence ustasının elinde ferman Köpük köpük salyasıyla Salgını kendinden olanlara sirayet Aşısı olmayan bir hastalıkla taraf buluyor ölüme. Yem ediyor insanlığı tokluğun çıkar nefasetine. Tekbirsiz katlediyor inancını haramla Arsızca yüzüne sürüyor, Sebil gibi içiyor adanmış süt kuzularının kanını. Kanadını kırıyor özgürlüğün Bir güvercin tedirginliğinde yaşıyor Kolsuz bacaksız sabiler. Ve bir şarkı düşüyor dillerinden "Penceresiz kaldım anne" Umudum baki olmazsa Geceye kör baksın gözlerim Ve, Sabahın ziyadesi ziya olup Nurdan gülüşlere imza atmazsa www.youtube.com/watch?v=dzdEri0f6Gs Dilek USTA |
lanet olsun savaşa katkı saglayanlara
Ben insan gibi yaşamaya çalışan
Aciz bir varlıkken
Din’imi sorma
Dil’imi sorma
Irk’ımı sorma
Kim olduğumu,ne olduğumu sor ?
Hey sen! insanım diyen
İnsanlığın neresinde olduğunu
Vicdanına sordunmu hiç ?
Kul düşünce