Edirne’den Kars’a kadar, Cennet misali yurdum var
Balkanlardan Türkistan’a, her taşında hatıram var.
Ezelden ebede kadar, her çağa bir mühürüm var
İnsanlığa yol gösteren, Anadolu çocuğuyum.

Dedem Korkut Masalları, epikleme destanlardır
Göklerin güneşi varsa yeryüzünün dolunayı;
Kaşkarlı, Ahmet Yesevi, Hacı Bektaş, Mevlana’yla
Yunus gibi ahtı güzel, Anadolu çocuğuyum.

Yaradan’ın inayeti; onca diyarlar gezmişim
Güzel Türkçe’m lehçe lehçe; erenlerden icazetim.
İşim olmaz -izmlerle, kitabım, kitabelerim
Karanlıklardan müptezel, Anadolu Çocuğuyum.

Fetihlere baş koymuşum, neyleyim, köşkü, sarayı
Bahar yağmurunda geçtim, cengaverlerle Sina’yı.
Rehberim Hak’kın Resul’ü, hedefim kızıl elmaydı.
Hadislerde bahsi geçen, Anadolu çocuğuyum.

Yenilmez armadam vardır, Akdeniz, Prevezede
Anıt anıt adım vardır, Bağdat’ta, Nazlı Budin’de.
Tükenmez miadım vardır, her sahada, her vakitte
Lisanlarda darb-ı mesel, Anadolu Çocuğuyum.

Yaylada sürü peşinde, reçine kokar sakızım
Tarlada, işin başında, ter kokar, gömleğim, bağrım.
Kına gününde, düğünde, gül kokar kızım kızanım
Türkülere hayat veren, Anadolu çocuğuyum.

Dağları duman alınca, gönlüm galeyana gelir
Harplerim yaman olsa da, özüm gamalı değildir.
Dünden yana alnım açık, soyum insan-ı kamildir
Mazlumlara kanat geren Anadolu çocuğuyum.

Emperyalizmin kisvesi, yüklü sermayesi varsa
Hepsinin cüssesi kadar, Çanakkale’nin sesi var.
Mehterim, marşlarım çalar, yazılı destanlarım var
Atatürk’ü başbuğ bilen, Anadolu çocuğuyum.


Ömer Çelik Samsun 2009