Yüzlerde tatlı telaş, müstakil evler şendi.
Perakende yağmurlar, akşam güneşinden mi?
Şimdi de ses, seda yok, cıvıltılardan başka.
Kasvetli yamaçlarla kuşatılmış her koldan
Şirin bağlar, bahçeler.
Nostaljik merdivenler, yaslanmış kara duta.
Kirazgiller, zambakgiller, leylaklar....
Burda dinmiyor bahar, der Ardanuç’ta.

Çıvgınlarla yeşerir başı dumanlı dağlar.
Hezeyanlara mahkum
Efkar tepesinde bir gelin ağlar.
Uçurtmalar küs mü beyaz buluta?
Çoruh boylarında ıssız sokaklar
Yarınları meçhul yer Ardanuç’ta.

Her karış toprağında başka bir numune var
Bilenler vazgeçer mi?
Köpüklü serin sular hırpalar çeperleri
Ne yular vurulur ne sözden anlar
Bakır tozu yutmuş üç-beş tekaüt
Bent nasıl kurulur, gör Ardanuç’ta.

Tarihe ışık tutar, kaleleri, mabetleri, hanları
Ne mahpus hanesi, ne avlusu var.
Suç mudur şeytanın avukatlığı?
Hani o ihtişam bu eşsiz yurtta?
Velev ki destanlar, efsaneler var
Şölenlere hasret yer Ardanuç’ta.

Kavisli yokuşlardan, aylar, seneler akar
Yerinde ağırdır köşe taşları
Geçit vermez düzenbaza, hayduta.
Çeşmeli duraklarda birleşir tali yollar
Kol kola söylenir zafer marşları
Ata yadigarı bar Ardanuç’ta.

Yüzlerde korku telaş, doksan üçlerde kaldı.
Geçiyor kafileler
Düğün halaylarının döndüğü kavşakları.
Ne Kiskim’e uğrar, ne de Şavşat’a
Hangi diyardadır masallar şehri
Bari bir bilene sor Ardanuç’ta.