ömrüm sensiz şubat zemherisibil ki eksik kalır ilk baharlar olmadan gözlerinin haresi senden uzak geçen her an ömrümün şubat zemherisi buz kesmiş gecelerde yine esrik düşlerimin esiriyim trenlerin acı dolu ıslıkları avuçlarımda üşürken titrerim ve ben senden ayrı başımı yastığıma ne zaman koysam kederli bir bulut gelir de dolar boşalır göz bebeklerim oysa ki her şey seninle bir anda başladı yürek aşkına yandı sevgisiz geçen ömrümün cam kırıkları gibi dağıldı acılarım sensiz gecelerimde hasretini çekerken içime sessizce rüzgarın uğultusunda titrer içim bütün hücrelerimle ki bilsen ne çok acılardan zaferlerle çıkıp da gelmiştim bütün savaşlar benimdi ben sende bitmeden çok önce sisli günlerime doğan bir güneşsin çiğ damlası gibi gözlerin yüzümü esir alan kederlerimi döver gözlerimde gülen gözlerin şimdi kaya diplerinde ağlar yüzüne hasret kalan gözlerim gece yıldızları taksa yakama inan dinmez bende ki özlemin ve ben kendi içimde tükendikce yine sende filize dönerim sensizlikle ölürüm yar ve yine sevginle hayata dönerim Hasan İpek onyedi nisan ikibin onbeş |